η Φυση προσπαθει να πλησιασει τις πολεις

το διαπιστωνω καθημερινα εδω και περιπου 10 χρονια: οπου υπαρχει αρκετα μεγαλο παρκο ή αχτιστα κομματια γης μαζευονται αγριοπουλια που ειχαν εξαφανιστει απο την περιοχη οταν ημουν στα 20.

την τελευταια αλεπου την ειδα στα 14 μου, διπλα στα σπιτια.
τωρα τα ζωα βρισκουν καταφυγιο κοντα στις πολεις ακομη και μεσα τους.
τα αρπακτικα ακολουθουν - ακουω νυχτοπουλια την νυχτα και βλεπω 2-3 ειδη γερακιων την ημερα.
τους στερουμε το φυσικο τους περιβαλλον και ερχονται στο δικο μας.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝΕΧΤΕΙΤΕ ΤΑ!

καποτε ηταν ευτυχια να φριαξουν φωλια τα χελιδονια στο σπιτι σου.
τωρα ακουω γκρινιες για τις κουτσουλιες στα μπαλκονια.
ο Θεος φταιει που τα εκανε να εχουν κωλο καλοι μου ανθρωποι και εσας να ειστε εντελως μαλακες (μετα συγχωρησεως, βεβαιως βεβαιως).

υπαρχει θεση στον κοσμο και για τους στριμενους

πριν μερικες μερες πεθανε η Αφροδιτη, μια στριμενη γειτονισα που επι χρονια τσακωνοταν με ολους (και με εμενα φυσικα), ειτε γιατι οταν τα παιδια ηταν μικρα πετουσαν παιγνιδια στην ταρατσα της, ειτε γιατι τα δεντρα που φυτεψα στον ακαλυπτο της εριχναν φυλλα, κτλ.

η ιδια ειχε κηπο (που τον φροντιζε με αγαπη) και φυσικα επεφταν φυλλα και απο τα δικα της δεντρα σε μας.

οταν ακουσα για τον θανατο της στενοχωρηθηκα.

κι αυτο γιατι η Άφρο (οπως την φωναζαμε) τσακωνοταν μεν μαζι σου για ασημαντη αφορμη, αλλά την αλλη μερα σου ελεγε καλημερα στον δρομο, ο,τι και της ειχες σουρει στον καυγα.

και γιατι χασαμε μια πηγη αφορμων για να γελαμε.
την περασμενη εβδομαδα εβαζε αιρκοντισιον ενας φιλος στον πρωτο οροφο και του το τοποθετουσε ενας αλλος φιλος του, που δεν ειναι ψυκτικος.
οπότε η συζητηση στραφηκε αμεσως στο καλαμπουρι, οπως "φαντασου ρε μαλακα να απογειωθει το μηχανημα και να πεσει στον κηπο της Άφρο", "θα παρει και τον τοιχο μαζι", κτλ.

δεν θα ξανατσακωθουμε με την Άφρο, δεν θα ξανακαλαμπουρισουμε εξ αιτιας της...
νιωσαμε ολοι οτι θα μας λειψει κι ας ηταν στριμενο αντερο.
καλο της ταξιδι.

υπαρχει θεση και για τους στριγγλους στον πλανητη.

την κανω για Τσουμπο Τσαμπο

ολιγον απο GONG, εξαιρετικα αφιερωμενο!

07.mp3

το πολυτιμο μου!

το πολυτιμο του γκολουμ, ηταν το δακτυλιδι.
το πολυτιμο του πλουσιου ειναι τα λεφτα.
το πολυτιμο του οικογενειαρχη ειναι η οικογενεια του.
το πολυτιμο του τοξικομανη ειναι η δοση του.
το πολυτιμο των πολιτικων ειναι μια θεση στην εξουσια.
το πολυτιμο του κοινου ανθρωπου μπορει να ειναι ο,τιδηποτε.

εμεις δινουμε την ιδιοτητα "πολυτιμο" στο πολυτιμο μας.
και το πληρωνουμε φυσικα αναλογως.

το γκολουμ ειδατε πως καταντησε για ενα δακτυλιδι που δεν ηξερε να χρησιμοποιησει.
οι πλουσιοι ζουν απομονωμενοι στην δικη τους πραγματικοτητα, του αγχους να βγαζουν λεφτα και να τα φυλανε. και για κατουρημα με μποντυγκαρντ πανε.
ο οικογενειαρχης φροντιζει για την οικογενεια του και ανησυχει γι αυτην (το μονο αγχος που κατανοω).
οι τοξικομανεις ειναι εξαρτημενοι αμεσα απο το πολυτιμο τους...
οι πολιτικοι γινονται απο ανθρωποι πολιτικαντηδες και φυσικα χρειαζονται και αυτοι μποντυγκαρντ για να κατουρησουν.
ο κοινος ανθρωπος μπορει να χρεωθει για να αγορασει ενα κυριλε αυτοκινητο και να χασει τον υπνο του απο τις δοσεις και τον φοβο μην του το γρατζουνισουν.

ολοι επιλεγουμε μονοι μας, το πολυτιμο μας, που θα εξαρτηθουμε απο αυτο.
το θεμα ειναι να επιλεγεις σωστα και να μην εξαρτασαι απο τιποτα υλικο.
η αγαπη ειναι συναισθημα.
η Αγαπη δεν ειναι.
ειναι τροπος αντιληψης.

johnniebegood

αντιληψη και πραγματικοτητα.

φαντασθειτε ενα μηρμυγκι, που ξεκινα πρωι πρωι να ακολουθησει την καθημερινοτητα του, και ξαφνικα κατι τεραστιο, που δεν προλαβαινει καν να αντιληφθει, το στελνει αδιαβαστο.

τα μηρμυγκια ΔΕΝ μας αντιλαμβανονται.

στην δικη τους πραγματικοτητα που διαμορφωνεται απο τα αισθητηρια οργανα και την αντιληψη που διαθετουν, δεν γινομαστε αντιληπτοι.
ουτε καν ως πιθανοι κινδυνοι.
γιατι η αντιληψη τους βασιζεται στην χημεια μεσω της "οσφρησης" των κεραιων τους.

καπως ετσι ειμαστε και εμεις.
περιορισμενοι απο τα αισθητηρια οργανα και την αντιληψη μας, ζουμε σε μια δικη μας πραγματικοτητα, στην οποια τα μηρμυγκια ειναι ασημαντα ζουζουνια και δεν βλεπουμε απο που μας ερχεται "η πατουσα" που θα μας συνθλιψει.

αν επικεντρωθουμε στην ατομικη αντιληψη καθε οντος, περαν αυτης των ειδων, θα διαπιστωσουμε οτι καθε ατομο δημιουργει μια δικη του πραγματικοτητα, μια δικη του αληθεια, ενα μικρο κομματακι απο το απειρο παζλ του συμπαντος, την Αληθεια που διαμορφωνεται απο ολες τις αληθειες, την Πραγματικοτητα που διαμορφωνεται απο ολες τις πραγματικοτητες.

μπορουμε να βιωσουμε την Αληθεια?
ναι, αρκει να παψει η υποκειμενικη αληθεια να ισχυει και να ενσωματωθεις με το Θειον.

δεν το αναζητεις, αφηνεσαι να γινεις Μερος του.

ουτως ή αλλως, ολοι θα περασουμε μια στιγμη που θα παψει να υφιστανται οι υποκειμενικες αληθειες.
αυτη του θανατου μας.

Γιαννης Τριανταφυλλης

ημερα της Γαιας?

βρειτε μονοι σας την αντιφαση στην φραση.

εγω την γιορταζω και την βιωνω καθε μερα, καθε στιγμη.

ΜΑΜΑ