Τα τελευταία πέντε χρόνια οι επιθέσεις ζώων σε ανθρώπους έχουν αυξηθεί κατά 800%. Ναι, καλά διαβάσατε. 800%! Αγελάδες ξεκοιλιάζουν εκδοροσφαγείς σε Αμερική και Βρετανία.
Ομάδες ελεφάντων ισοπεδώνουν αφρικανικά χωριά. Λεοπαρδάλεις, τσίτα και τίγρεις ορμούν σε ομάδες τουριστών στα οργανωμένα σαφάρι.
Χιμπαντζήδες τραυματίζουν σε τσίρκο και ζωολογικούς κήπους εκπαιδευτές και κοινό.
Λύκοι και αρκούδες ορμούν σε γεωργούς και κτηνοτρόφους σε Ευρώπη και Αμερική.
Δελφίνια και όρκες κάνουν συντονισμένες επιθέσεις στους επισκέπτες που θα κολυμπήσουν δίπλα τους στα δελφινάρια.
Ελάφια κατατροπώνουν κυνηγούς στον Καναδά.
Σκύλοι και γάτες στη Κίνα τραυματίζουν ανθρώπους, κάποιες φορές μάλιστα θανάσιμα (παρουσιάζοντας επιθετικότητα αυξημένη κατά 25%).
Αλλά ακόμα και στον μικρόκοσμο των εντόμων υπάρχει ρεκόρ: Οι θάνατοι παγκοσμίως από τσιμπήματα κουνουπιών έφτασαν τους 5000000, χωρίς να υπάρχει ανάλογη αύξηση του πληθυσμού των εντόμων.
Το πιο εκπληκτικό παράδειγμα ότι βρισκόμαστε πλέον σε εμπόλεμη περίοδο με τα ζώα έρχεται από την θάλασσα: Όταν ο γνωστός "κροκοδειλάκιας" Στιβ Ίρβιν σκοτώθηκε από δηλητηριώδες σαλάχι, ακολούθησε μια εκστρατεία εξολόθρευσης των σαλαχιών της περιοχής από φανατικούς οπαδούς του.
Αποτέλεσμα; Στους επόμενους δύο μήνες σημειώθηκαν παγκοσμίως πάνω από διακόσιες επιθέσεις σαλαχιών σε ανθρώπους -οι τρεις μάλιστα θανατηφόρες.
Η αντεπίθεση αυτή των ζώων δεν είναι καθόλου αφύσικη: Εδώ και πολλές δεκαετίες, τα ζώα σφάζονται κατά εκατομμύρια στις κτηνοτροφικές μονάδες. Θανατώνονται και γδέρνονται για το δέρμα και τη γούνα τους (πολλές φορές έχοντας πλήρως τις αισθήσεις τους). Βασανίζονται στα επιστημονικά εργαστήρια ως πειραματόζωα. Αγκιστρώνονται, ψαρεύονται, ασφυκτιούν και πεθαίνουν. Κυνηγιούνται χωρίς έλεος με υπερσύγχρονα όπλα. Αιχμαλωτίζονται για να καταλήξουν σε τσίρκο και ζωολογικούς κήπους.
Ο άνθρωπος έγινε ταυτόχρονα κατακτητής, δικαστής και δήμιος, απέναντι σε πλάσματα που νομοτελειακά, δεν του ανήκουν. Υπερτιμώντας τη νοημοσύνη του και υποτιμώντας μοιρολατρικά οτιδήποτε μη ανθρώπινο, υπέκυψε ο ίδιος στο νόμο της αδράνειας που φέρνει η δύναμη της εξουσίας.
Ίσως λοιπόν να ήρθε η στιγμή που η Νομοτέλεια καλείται μέσω των ζώων να διορθώσει εκείνο το λάθος της συμπαντικής εξίσωσης που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια: τον ίδιο τον άνθρωπο. Ζώα, πλανήτες και σύμπαν, συνωμοτούν ασμένως για να επανέλθει η Ισορροπία, με τον Homo Sapiens να προσπαθεί ακόμα να προσδιορίσει τη θέση του στο οικοσύστημα.
