ΥΜΝΟΣ ΦΥΣΕΩΣ
«Ω Φύσι παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μήτερ,
ουρανίη, πρέσβειρα, πολύκτιτε δαίμον, άνασσα .
πανδαμάτωρ, αδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγής,
παντοκράτειρα, τετιμέν’ αεί, πανυπέρτατε δαίμον,
άφθιτε, πρωτογένεια, παλαίφατε, κυδιάνειρα .
εννυχίη, πολύπειρε, σελασφόρε, δεινοκάθεκτε,
άψοφον αστραγάλοισι ποδών ίχνος ειλίσσουσα
αγνή, κοσμήτειρα θεών, ατελής τε τελευτή,
κοινή μεν πάντεσσιν, ακοινώνητε δε μούνη .
αυτοπάτωρ, απάτωρ, άρσην, πολύμητι, μεγίστη .
ευανθής, πλοκίη, φιλίη, πολύμικτε, δαήμον .
ηγεμόνη, κράντειρα, φερέσβιε, πάντροφε κούρη
αυτάρκεια, Δίκη . Χαρίτων πολυώνυμε πειθώ .
αιθερίη, χθονίη τε, και ειναλίη μεδέουσα .
πικρή μεν φαύλοισι, γλυκεία δε πειθομένοισιν .
πάνσοφε, πανδώτειρα, κομίστρια, παμβασίλεια .
αυξιτρόφος, πίειρα, πεπαινομένων τε λύτειρα .
πάντων μεν συ πατήρ, μήτηρ, τροφός ηδέ τιθηνός .
ωκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος, ωριάς, ορμή
παντοτεχνές, πλάστειρα, πολύκτιτε, πότνιε δαίμον,
αϊδίη, κινησιφόρος, πολύπειρε, περίφρων .
αενάω στροφάλιγγι θοόν ρύμα δινεύουσα .
πάνρυτε, κυκλοτερής, αλλοτριομορφοδίαιτε .
εύθρονε, τιμήεσσα, μόνη το κριθέν τελέουσα,
σκηπτουχούσ΄ εφύπερθε,
βαρυβρεμέτειρα, κρατίστη .
άτρομε, πανδαμάτειρα, πεπρωμένη αίσα,
πυρίπνους .
αΐδιος ζωή, ηδ’ αθανάτη τε πρόνοια .
πάντα σε έσσι . τα πάντα συ γαρ μούνη τάδε τεύχεις.
αλλά θεά, λίτομαί σε, συν ευόλβοισιν εν ώραις
ειρήνην, υγίειαν άγειν, αύξησιν απάντων».
[Ω θεά Φύσι, μητέρα των πάντων, πολύμήχανη μητέρα,
επουράνια, σεβαστή θεά που κτίζεις τα πάντα, βασίλισσα .
εσύ δαμάζεις τα πάντα, είσαι ακατανίκητη, εσύ κυβερνάς, λάμπεις πολύ, είσαι η κυρία των πάντων, πάντοτε τιμημένη, ο υπεράνω όλων θεός .
είσαι αθάνατη, πρωτότοκη, πανάρχαια και στους άνδρες παρέχεις δόξα .
νυχτερινή, πολύπειρη, φέρεις το φως, δύσκολα καθησυχάζεις, και περιελίσσεις αθόρυβα τα ίχνη των ποδιών σου. Είσαι αγνή, διατάσσεις του θεούς,
είσαι το τέλος χωρίς να έχεις τέλος.
Είσαι κοινή σε όλα αλλά μόνο σε εσένα δεν συμμετέχει τίποτα .
Είσαι η ίδια πατέρας του εαυτού σου, διότι πατέρα δεν έχεις, είσαι και αρσενική και πολυμήχανη και μεγίστη .
ανθηρή, περιπλέκεις τα πάντα, είσαι φίλη, αναμιγνύεις τα πάντα
και είσαι έμπειρη .
οδηγός, κυβερνήτις, φέρεις ζωή, είσαι κόρη που τρέφεις τα πάντα,
αυτάρκεια, Δίκη . είσαι η πειθώ των Χαρίτων με πολλά ονόματα .
αιθερία, επίγεια αρχόντισσα και θαλασσινή . πικρή μεν για τους φαύλους,
αλλά γλυκειά σε εκείνους που πείθονται σε ‘σένα.
σοφή σε όλα, παρέχεις τα πάντα . τρέφεις τα πάντα και τα αυξάνεις, λιπαρά
και απελευθερώνεις, καταστρέφεις, εκείνα που ωριμάζουν, που πεθαίνουν .
συ είσαι ο πατέρας των πάντων και επίσης μητέρα, τροφός και βυζάστρα .
βοηθάς στην παραγωγή των προϊόντων, μακάρια, έχεις πολλά σπέρματα, και γίνεσαι στον καιρό που πρέπει, ορμή.
δημιουργείς τα πάντα, είσαι πλάστρα, κτίζεις πολλά, σεβαστή θεά αιώνια,
φέρεις την κίνηση, είσαι πολύπειρη, είσαι συνετή . και κινήσαι σαν γρήγορο ρεύμα με αδιάκοπο στροβιλισμό .
διαρρέεις από παντού, κινήσαι κυκλικά και διαρκώς μεταβάλλεις μορφή .
έχεις ωραίο θρόνο, τιμημένη, μόνο εσύ εκτελείς εκείνο που αποφασίστηκε
και κρατάς το σκήπτρο από επάνω, και βροντάς δυνατά, εσύ η πανίσχυρη.
ατρόμητη, που δαμάζεις τα πάντα, η προωρισμένη μοίρα, που αποπνέεις φωτιά .
αιώνια ζωή και αθάνατη πρόνοια .
τα πάντα είσαι εσύ . διότι μόνη σου εσύ κατασκευάζεις όλα αυτά.
Αλλά σε παρακαλώ, θεά μου, να μας φέρης μαζί με τις ευτιχισμένες ώρες
ειρήνη, υγεία και αύξηση των πάντων.]
ΥΜΝΟΣ ΓΑΙΑΣ
«Γαία θεά, μήτερ μακάρων, θνητών τ΄ ανθρώπων,
Πάντροφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα,
Αυξιθαλής, φερέκαρπε, καλαίς ώρησι βρύουσα .
έδρανον αθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη,
η λοχίαις ωδίσι κύεις καρπόν πολυειδή .
αϊδίη, πολύσεπτε, βαθύστερν’, ολβιόμοιρε,
ηδυπνόοις χαίρουσα χλόαις, πολυάνθεμε δαίμον .
ομβροχαρής, περί την κόσμος πολυδαίδαλος άστρων
ειλείται φύσει αενάω και ρεύμασι δεινοίς.
αλλά μάκαιρα θεά, καρπούς αύξοις πολυγηθείς,
ευμενές ήτορ έχουσα, συν ευόλβοισιν εν ώραις».
[Ω θεά Γη, εσύ η μητέρα των μακαρίων θεών
και των θνητών ανθρώπων,
που τρέφεις τα πάντα και δίνεις τα πάντα, που
φέρεις εις πέρας την ωρίμαση των καρπών και
τα πάντα θανατώνεις, που βοηθάς την αύξηση
και παράγεις καρπούς και είσαι γεμάτη από
ωραίες εποχές .
είσαι ο θρόνος του αθάνατου κόσμου, ω κόρη
πολυποίκιλη, που κυοφορείς πολύμορφο καρπό
με τα επιλόχια κοιλοπονήματα . ω αθάνατη,
πολυσέβαστη, με τα βαθειά στέρνα, με την
ευτυχισμένη μοίρα, που χαίρεσαι στις
γλυκόπνοες χλόες, εσύ η θεά με τα πολλά άνθη .
χαίρεσαι με τις βροχές, και γύρω από’σένα
περιστρέφεται ένας πολυποίκιλτος κόσμος από
αστέρια, από την διαρκώς ρέουσα φύση και
από δυνατά ρεύματα.
Αλλά εσύ η μακάρια θεά, είθε να αυξήσεις
τους καρπούς, που μας δίνουν πολλή ευχαρίστηση
και να έχεις ευμενή καρδιά μαζί με
ευτυχισμένες εποχές.]