θανατος, η αρχη και το αιτιο της φιλοσοφιας και της θρησκευτικης αντιληψης

ειμαστε αυτοχθονες και γηγενεις, προερχομαστε απο τους πιθηκους, δηλαδη ειμαστε ενα ακομη ζωο στην εξελικτικη διαδικασια της Γαιας.

αυτο που πραγματικα μας διαχωριζει απο ολα τα ζωα, δεν ειναι ο αντιχειρας, δεν ειναι η ορθια σταση, δεν ειναι η γλωσσα.

ειναι η επιγνωση του επερχομενου θανατου μας.

τα ζωα γνωριζουν τον θανατο σαν φαινομενο, αλλά δεν εχουν την διαρκη επιγνωση του.

δηλαδη προσπαθουν μεν να τον αποφυγουν, αλλά δεν εχουν επιγνωση του αναποφευκτου, και οταν αυτο ερθει, απλα το αποδεχονται, οπως αποδεχονται καθε κατασταση.

εμεις απο την αλλη, ειμαστε το μονο ζωο με επιγνωση του αναποφευκτου τελους μας και αυτο μας κανει το πιο αγχωτικο ζωο στην ιστορια του πλανητη.

ο φοβος του θανατου και η αβεβαιοτητα του χρονου ζωης του καθενος, προκαλεσαν την αναγκη της αναλυσης του θανατου, αρα και της ζωης, μεσω της θρησκευτικης αντιληψης.

και η πρωτη που αναπτυχθηκε, η ανιμιστικη αντιληψη, μεσα στην απλοτητα της αναγνωρισε το Θειον στην Φυση.

εφοσον αναγνωρισαμε το Αγνωστο, ο μονος τροπος να το αντιμετωπισουμε, ηταν να το φερουμε στα δικα μας μετρα.

ετσι αρχισε καποια στιγμη η ανθρωπομορφοποιηση των εκφανσεων του Θειου, παρολλο που η αντιληψη παρεμενε ανιμιστικη.

στην πορεια, με την αναπτυξη μεγαλυτερων κοινωνικων ομαδων, η πολιτικη εξουσια κατανοησε την δυναμη της πιστης των ανθρωπων και δημιουργησε την θρησκεια, για να ελεγχει ευκολοτερα τις μαζες.

ετσι αλλαξε η αντιληψη και γεννηθηκαν οι μονοθεϊστικοι θεοι, που τι συμπτωση, ολοι τους ειναι ανθρωπομορφικοι.

ακομη και ο Αλαχ, που πλασαρεται ως αμορφος, ανθρωποποποιειται μεσω των χαρακτηριστικων που του αποδιδονται (πολυευσπλαχνος, πανσοφος, κριτης, κτλ).

ο,τι κανετε, ο,τι προσπαθειτε, ο,τι μαθαινετε, οποια σχολη και να παρακολουθησετε, οποιον δασκαλο και να εχετε, οποιο μονοπατι και να ακολουθησετε με σκοπο την αυτοβελτιωση σας, ο μονος πραγματικος σκοπος ειναι να κατορθωσετε να αποδεχθειτε τον θανατο σας.

κατι φυσικα που απασχολει μονο τον ανθρωπο, οχι τον Χαρο.